Krant / Reportage
Liever kunst dan 'toffe' motoren
Roze snoephartjes, glazen kroonluchters, fluwelen doeken en burlesque-muziek. Het ruwe, ruige imago van de tatoeage is nergens te bekennen op de eerste tattoobeurs voor vrouwelijke artiesten, afgelopen weekend in de Lichtfabriek in Haarlem. ,,Op reguliere tattoobeurzen draaien ze keiharde rock, is er weinig aankleding en lopen veel billenknijpers rond. Dat trekt weinig vrouwelijke tattoo-artiesten", vertelt organisator Rob Webster van het tijdschrift Tattoo Planet.
Volgens Webster komen er steeds meer vrouwelijke tatoeëerders bij. Op dit moment telt Nederland er vijftig, dat is ongeveer vijftien procent van het totaal. ,,Zij zitten nu vaak nog weggestopt achterin de studio's", stelt Webster. Reden voor hem en medebedenker Saskia Messchendorp om deze eerste editie van de Dutch Lady's Convention te organiseren. Als het aan hen ligt wordt dit een jaarlijks terugkerend evenement.
Er lopen dan misschien geen billenknijpers rond, toch zijn het opvallend veel mannelijke klanten die zich dit weekend laten tatoeëren. ,,Mannen kiezen graag voor vrouwelijke artiesten, omdat wij een zachtere hand hebben", zegt tatoeage-artiest Veerle London van Jan's Tattoo Studio uit Zaltbommel.
Ze zet haar naald op het lichaam van de forse jongen die voor haar ligt. Op zijn borst prijkt een grote tatoeage. De jongen vroeg haar aanvankelijk om een hoefijzer, de woorden 'lucky bastard' en een klavertje vier, maar dat laatste wilde ze niet zetten. London: ,,Een klavertje vier vind ik een stom figuur, ik wilde liever een koekoeksklok en heb hem overtuigd."
London tatoeëert het liefst haar eigen ontwerpen, ze maakt niets wat ze niet mooi vindt. ,,Je verbindt namelijk wel je naam aan zo'n werk." Ze had altijd al het gevoel dat ze wilde tatoeëren, maar volgde eerst een opleiding tot restauratie- en decoratieschilder en een jaar kunstacademie voordat ze van haar bijbaantje in de tatoeagestudio haar werk maakte.
,,Vrouwelijke tattoo-artiesten zijn meer dan mannen geïnteresseerd in de kunst zelf dan in de toffe scene van motoren en doodskoppen. En ons werk is verfijnder", stelt Megan 'Verb' Kargner (41) uit Philadelphia. In de studio waar ze werkt is ze de enige vrouw. Klanten vragen naar haar wanneer ze tatoeages willen op intieme plekken. ,,Ik heb letterlijk elk stukje van het menselijk lichaam wel eens getatoeëerd."
Laatst kwam er een man bij haar met een Amerikaanse vlag op zijn penis. Op de overgebleven huid aan de onderkant wilde hij nog iets patriottisch. ,,Daar heb ik Don't tread on me getatoeëerd." Ze heeft overigens geen idee hoe dat er uit ziet als de man een erectie heeft.
Kargner tekent al vanaf haar vierde en studeerde af aan de kunstacademie. Daarna begon ze als pottenbakker, maar dat vond ze al gauw te eenzaam; zo alleen in haar atelier. ,,Ik houd er van om een intieme relatie te hebben met mensen die mijn kunst kopen."
Ze herstelt ook tatoeages. ,,Dan komen klanten bijvoorbeeld bij mij met een lelijke rat op hun schouder en maak ik er een lief konijntje van."
Een standje verdop zijn Miss Joy D (artiestennaam) en Josephine van de Beld (35) bezig een ontwerp te maken voor een klant die vanmiddag komt. Miss Joy D wilde eigenlijk advocaat worden, maar rolde vanuit een zaterdagbaantje in dit vak en is nu eigenaar van een zaak in Joure. Volgens Van de Beld is er de laatste tijd veel vraag naar grote tattoos. ,,Het vooroordeel over tattoos verdwijnt. Steeds meer mensen zien in dat het echte kunst is." Tatoeëren is volgens haar overigens moeilijker dan schilderen. ,,Je moet rekening houden met verschillende huidtypes en je kunt je doek niet even omdraaien."
Ook de organisatoren zien tattoages steeds populairder worden onder een bredere doelgroep . Rob Webster: ,,Na prostitutie is het het oudste beroep ter wereld, maar inmiddels is het niet alleen meer voor zeelui en zie je het in een veel bredere scene." Dat zou mede te danken zijn aan mensen als Wendy van Dijk en zanger Ben Saunders die hun tattoo laten zien op televisie. Rob Webster: ,,Ik verwacht dat over vijftien jaar Peter Timofeeff met een tattoo op zijn arm het weer staat te presenteren."
Organisator Saskia Messchendorp merkt het ook aan de reacties van mensen op haar tatoeages: ,,Twintig jaar gelden keken mensen nog wel eens vreemd op, nu hoor ik bijna nooit meer wat."
Dat het hebben van een tatoeage op dit moment toch nog niet overal geaccepteerd is merkt Vanessa (34), die daarom liever niet met haar achternaam in de krant wil. Ze is basisschooljuf en moet in de klas altijd lange mouwen dragen. Het schoolbestuur is bang dat een docent met een tatoeage het verkeerde voorbeeld geeft aan zijn leerlingen. Vanessa vindt dat jammer: ,,Wat is er nou slecht aan een tatoeage? Er zijn docenten met een ongezonde levensstijl en docenten die roken. Dat vind ik een verkeerd voorbeeld, want dat is slecht voor je gezondheid." Toch gaat ze er niet over in discussie met het bestuur, want ze wist van te voren hoe de school er over denkt. Als leerlingen per ongeluk toch haar tatoeage zien, grapt ze dat ze ermee geboren is.
Ze bezoekt de beurs met haar man om bij artiest Rosana 'Dermadonna' Jakob aan hun tattoo-project te werken. Elke drie maanden brengen ze de kinderen uit logeren en gaat Jakob verder met hun tatoeages. Op de onderarm van Vanessa staat een grote afbeelding van een moderne geisha met bloemen omringd en een kroon op het hoofd. De geisha staat voor onafhankelijk, de kroon voor de ziekte van Crohn en de bloemen zijn Chinese bloesems die altijd blijven bloeien, wat er ook gebeurt." Ze liet de tattoo zetten om de bij haar een chronische ziekte behorende emoties letterlijk een plek te geven.
Ze heeft nog vijf andere tatoeages op haar lichaam, waaronder de namen van haar kinderen op haar enkels en een Polynesische tattoo op haar arm die zij en haar man allebei lieten zetten ter gelegenheid van hun huwelijk. Ze weet al wat ze hierna wil: de trouwfoto van haar ouders. Vanessa is blij met deze beurs: ,,Vrouwen en tatoeages zouden een ordinaire combinatie zijn, maar dat is helemaal niet waar."